هنـــوز اربعـــین نیـــآمــده.
شـــهر قبـــآی عـــزآی خــــود رآ در آورده.
گـــویی ایــــن مــــردم.
منتــــظر بــــودند حســــین (ع) رآ بکشــــند.
تــــآ بـــآ خیـــآلی آســـوده بـــه روزمــــرگی هـــآی خـــود بــــرسند.
و دلــ♥ــ مــــــن.
از بچــــه شیعـــه هـــآیی گــــرفته.
کــــه پــــس از ســـوم امــــآم (ع) .
همــــرآه بــــآ لبــــآس مشــــکی .
عــــزآی آقـــــآ رآ هــــم از تــــن و دلـــ♥ـــ بیـــــرون کــــرده اند.
در شـــــهر.
انـــــگآر نـــــه انــــگآر صــَــفَر اســـت و آقایــــمــآن (عج)عـــزآدآر.
صــــدای موسیــــقی هـــآی مقــــلد غــــرب.
بیشــــتر از نــــوآی نــــوحه ی حسیــــن (ع) بـــه گــــوش مــــی رسد.
روضــــه هـــآ بـــی مشتـــــری شـــده.
شــــآید حتــــی.
ظــــرف هـآی نــــذری هـــم دیــــگر.
نتـــوآننــــد بــــه قــــوت قـــبل.
محبــــآن علـــــی (ع) رآ.
بــــر ســــر ســــفره ی عـــزآی پســــرش جمــــع کننــــد.
و مــــــن.
در ذهنــــم مــــی چــــرخد.
کــــه شـــهر ایـــن چنینــــی.
ویــــرآنـــه ای مــــدرن بیــــش نیـــــست.
پرسیدم:ازحلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی کشیدوگفت:که ماه محرم استگفتم: که چیست محرم؟باناله گفت:ماه عزای اشرف اولادآدم است
درباره این سایت